Nou de film in 2 avonden in 1 adem uitgekeken. En ik ben niet kortademig. Voor ik er verder over ga wil ik eerst wel weten of er vorig jaar toen hij in de bioscoop kwam veel aandacht aan is besteed. Want anders ga ik opnieuw wauwelen wat iedereen al lang weet. Niet zo zinvol is dat.
Kort nog wel even wat ik er van vond. Erg mooi opgenomen. Wel erg Amerikaans, maar dat was te verwachten. En heel soms kloppen dingen niet, daar kan ik slecht tegen. Zoals staan ze ergens te praten, vlucht hij de trein in. Binnen een paar minuten rijdt die trein. Dat kan niet, want bij de vorige scène stonden er nog allemaal tenten. En die zijn niet in een paar minuten ingepakt. Zoiets. Maar het allermeeste was wel oke. Dat mishandelen van die olifant was natuurlijk minder leuk, dan was ik blij dat het maar een film was. Maar ja, het speelde in 1931 en toen werd er nog helemaal nergens op gelet of iets wel of niet kon.
Martijn had het over een directeur die onder meer steeds dronken was. Geen idee hoe dit beeld ooit is ontstaan maar je komt het wel vaker tegen. De dikke sigaar ontbrak nog net. Een poos geleden naar een toneelstuk geweest dat over een circus ging en die directeur had al drie borrels achter de kiezen voor de voorstelling begon. En de fles Bokma bleef binnen handbereik. Hij werd steeds dronkender, dat speelde hij dan weer wel heel leuk. En zijn straf kreeg hij ook want toen hij dronken en wel de leeuw moest presenteren viel hij achterover en beet het dier hem in zijn ballen.
Maar nu weer over de film, ik herkende toch nog wel dingen in de omgang en zo die nu nog steeds bestaan in de circuswereld. In de verhoudingen, zeg maar. Dat ga ik verder niet uitleggen maar sommigen snappen dat vast wel.
Dat het verhaal zo is komt door het boek, dat heet net zo. Geschreven door Sara Gruen in ik denk 2006. Daar zijn inmiddels miljoenen van verkocht. Omdat het ook in 1 adem uitleest. In het Nederlands heette het gewoon Water voor Olifanten en verscheen in 2007. Maar is nieuw niet meer te koop. Wel te bolcommen en dan 2e hands of als pocket nog wel nieuw, al voor 6,95 euro. In het Engels nog wel volop te koop, als paperback voor 9,99 of als boek voor 21,99. De schrijfster kreeg heel veel complimenten hoe zij zich verdiept had in het circusleven van de jaren ´30. Het eind vinden sommigen onwaarschijnlijk, maar dat geldt dan meer voor vandaag de dag. Achterin het boek staan verschillende historische gebeurtenissen uit die tijd waardoor het geloofwaardiger wordt.
Nog even over de dieren. Die schitterende olifant Rosie heet in het echt Tai. De jonge mannelijke hoodfrolspeler Robert Pattinson (Jacob Jankowski) kreeg tijdens de opnamen zelfs een relatie met haar. Dat kun je horen en zien op de extra´s bij de film. En dat is gelijk het enige jammerige, want die houden met twee gesprekjes op. Terwijl het juist interessant zou zijn wanneer je kon zien hoe alles gemaakt was. Met die trein en die wagons en die prachtige kooiwagens, getrokken door mensen of paarden. En met al die ouderwetse circusartiesten. Jammer.
De film is opgenomen in Chattanooga in Tennessee en er is medewerking verleend door de Fillmore & Western Railway en het Circus World Museum in Barbaroo. Nooit van gehoord, weer iets om op te zoeken. Zo kom je ook door de winter.
Nog wat namen van de dieren in het echt. Silver Star, het witte paard, heet Ice, de giraf heet Stanley, Rex, de mannetjesleeuw, heet Major en Queenie, de Jack Russell van die dwerg die Jack aan het eind adopteert, heet Uggie. Toeval dat bestaat: die stond vandaag in de krant! Hij heeft gisteren in LA de eerste Gouden Halsband in de geschiedenis gewonnen!! Trouwens niet voor zijn rol in deze film, daar was hij ook wel voor genomineerd. Maar hij speelde een nog opvallender rol in de stomme (zonder gesproken woord) Franse film The Artist, die binnnenkort de meeste Oscars van dit jaar gaat winnen. Let maar op. De eigenaar van Uggie is Omar Von Muller en die zei over hem: Het is een geweldige acteur maar vooral ook een fijn gezinslid! De bekende regisseur Martin Scorsese heeft zelfs nog een actie gevoerd om ook Blackie uit de avonturenfilm Hugo genomineerd te krijgen, maar de felbegeerde halsband ging aan de neus van de Dobermann voorbij.
Morgen beloof ik wat foto's. Niet van de honden maar van de filmopnamen en zo. Doeg!
|