Circuswereld Forum

Afgelopen donderdag gingen twee films met een link naar het circus in ons land in première.
Twee heel uiteenlopende films, dat wel.
In de eerste plaats de hier al eerder aangekondigde Nederlandse speelfilm Keet & Koen: De speurtocht naar Bassie & Adriaan
De link naar een eerder bericht over deze film: viewtopic.php?f=19&t=6096&p=47685&hilit=keet+%26+koen#p47685
De recensies over deze film waren uitermate matig. Vaak niet meer dan één ster (van de vijf). Als er al een recensie was.
In veel kranten viel de film in de categorie: 'Deze week ook uitgekomen'. Dat betekent zoveel als: voor ons niet de moeite waard om aandacht aan te besteden. Of een heel korte recensie.
De kritiek betrof niet eens zozeer Bassie & Adriaan, dan wel de nieuwe sterren Keet & Koen. Dat worden saaie personages genoemd in een gedateerde formule. Want die is, vergeleken bij de oudere B&A-films ongewijzigd: het barst weer van de slechteriken. Men vraagt zich af of kinderen vandaag de dag daar nog op zitten te wachten. Temeer daar er tegenwoordig zoveel beters is.
Ik citeer het slot (DvhN 9 okt 2015): Ook fans die hopen op een laatste handstand van Adriaan zullen teleurgesteld huiswaarts keren. B & A zijn simpelweg stokoud. Ze zitten op een stoel en wachten de hele film lang op redding. Dat doet de dertiger van nu veel pijn.
Allemachies veel pijn.

Maar goed, ik schreef het al vaker: recensies zeggen lang niet alles en het publiek bepaalt lekker toch zelf wel wat het wil zien!

In schril contrast daarmee staat de eveneens verschenen film The Walk van de regisseur Robert Zemeckis. Die kreeg wel lovende recensies.
Zemeckis verfilmde het spectaculaire waargebeurde verhaal van de Franse koorddanser Philippe Petit (gespeeld door Joseph Gordon-Levitt) die er in 1974 in slaagde op 24-jarige leeftijd CLANDESTIEN op een zelfgespannen (en binnengesmokkelde) draad op 450 meter hoogte niet minder dan acht keer op en neer te lopen, schuifelen, zitten en liggen tussen de toen bijna afgebouwde Twin Towers in New York. Die begin deze eeuw zo tragisch aan hun eind kwamen, wat overigens wel voor een extra dramatische lading zorgt.
Voor deze film 'herrezen' ze als het ware.

Eerder verscheen er een Oscar-winnende documentaire over deze 'heldendaad' (Man on Wire, 2008, door James Marsh) die ook al zeer de moeite waard was om te bekijken.
Maar deze nieuwe film, uitermate spectaculair opgenomen, doet de kijker, mede door 3D-beelden, als het ware de 'wandeling' zelf beleven!
Een absolute must dus, zeker voor de liefhebbers van koorddansen!
Zelf twijfel ik nog: ach ja, die hoogtevrees.... Dan zit ik toch liever bij Bassie op schoot, dat voelt gewoon veiliger....
De recensie eindigt met de garantie op angstzweet voor mensen met hoogtevrees. Zo krijg je toch wat zekerheid!

De film beperkt zich overigens niet tot de Twin Towers, maar geeft een beeld van het hele leven van Petit, die zich in Parijs van straatartiest omhoogwerkte (letterlijk en figuurlijk) tot een briljant koorddanser. Zijn eerste grote stunt was die in de Franse hoofdstad tussen de twee torens van de Notre Dame. Maar toen hij korte tijd later een foto van die torens in aanbouw aan de overkant van de grote plas zag was hij verkocht....
Basis voor de film vormde het boek dat Petit zelf over deze gebeurtenis heeft geschreven.
Hij is overigens nog in leven en op dit moment 66 jaar oud.


De trailer van de film: https://www.youtube.com/watch?v=GR1EmTKAWIw
En een langere versie: https://www.youtube.com/watch?v=4W6byFcD5uE

De poster:









Met zijn vriendin Annie (gespeeld door Charlotte Le Bon), die hem altijd steunde en hem eerder aan- dan ontmoedigde!

En een foto van de èchte Philippe Petit in 1974: