Gistermiddag even wezen kijken bij Circus Paul Busch op de Grosse Bleiche in Leer (zie een paar berichten terug voor meer informatie).
Ging er naar toe met niet al te hoge verwachtingen, verwachtte een wat groter familiecircus dan normaal.
Op zich klopt dat ook wel, alleen betreft het hier meerdere families en dus een flink aantal artiesten en medewerkers, wat uiteraard ruimere mogelijkheden biedt dan een 'een-gezins-circus' zoals we die ook wel kennen.
Uiteraard ruim op tijd aanwezig voor de nodige omtrekkende bewegingen.
Veel strak opgestelde trailers en de bijbehorende trekkers keurig in het gelid. Desondanks moet er per verplaatsing diverse keren gereden worden.
Een aardige façade met veel lichtjes en grote kleurenfoto's van de voorstelling.
Ruime staltenten in American Style met uitlopen. Maar direct in het oog springend is de nog zo goed als gloednieuwe tent in rood, wit en blauw. Mag de buitenkant er wezen, het interieur overtreft dit verre. Alles smaakvol rood, het dak donkerblauw met sterren.
Heel veel fluweel, ook als omkleding van de vier masten, waarvan de voorste twee wel een beetje in het zicht staan. Maar dat kan niet anders vanwege de technische installatie (zoals een hijsinrichting) in het inwendige. Modern fluweel trouwens, het is op kunststof of rubber geplakt, waardoor het makkelijk schoon te houden is.
Maar wat met name opvalt is de fenomenale lichtinstallatie. Vraag me geen technische termen op dat gebied, ga zelf maar kijken!
Erg praktisch is ook de achtkantige koepel boven in de hoge tent, waardoor luchtnummers nog een stuk mooier uitkomen.
Diverse rangen. Het maakt weinig uit, overal exact dezelfde rode kuipstoeltjes. In de loge uiteraard losse stoelen.
Opvallend 'aantrekkelijke' entreeprijzen, zelfs wanneer je geen gebruik maakt van de diverse kortingsacties. Evengoed trof ik in winkels in Leer de roemruchte vrijkaarten, uitsluitend geldig tijdens de avondvoorstelling, waarvan er in Leer maar één is: vanavond.
Eet- en drinkwaren zijn uitsluitend binnen in de tent te koop, maar wel in zeer ruime mate en op diverse punten.
Ha, nog iets om trots op te zijn: een in Nederland aangeschafte toiletwagen met werkelijk onberispelijke toiletten en waarbij alles werkt. Dat maken we ook wel eens anders mee!
De voorstelling.
Nogmaals: ga zelf maar kijken, het is de moeite waard. Met nummers op internationaal niveau. Absolute uitschieter (voor mij, en dat is uiteraard persoonlijk) was het touwnummer van Benito Frank. Schwungseil, heet zoiets in het Duits. Cloudswing in Engelstalige landen.
Salto's met ware doodsverachting op zeer grote hoogte en uiteraard ongezekerd.
Dat laatste geldt voor alle nummers, ook het met Alberti vergelijkbare stoelennummer (eerder dit seizoen dan), met niet minder dan negen stoelen op elkaar op een basis van vier flessen. De laatste stoel kunnen de pistemannen niet meer aangeven, zelfs niet met een dubbellange aanreikstok, die wordt dus omhoog gehesen!
Uiteraard veel dieren, al was het maar om de drie demonstranten schuin voor de ingang tegenmoet te komen. Drie geschminkte en verklede meiden die een stilleven uitbeelden van een circusdirecteur (op stiletto's!) met zweep en een liggend dier. Jammer dat ik mijn eigen zweepje vergeten was om eens uit te proberen hoe hard dat meisje op die naaldhakken kon rennen....
Naast paarden, pony's en honden een mooie kameeldressuur waarbij de dieren bereden werden door de aantrekkelijke dames van het showballet.
Dames en dekjes in zebraprint gehuld.
Repriseclown die in de verte op Bello Nock leek (net zulk haar) maar daar bleef het bij. Veel routinematige nummertjes, zoals pop-corn en de vier krukjes ontbraken niet. Maar goed, zoals Heuvels onlangs memoreerde: leuk voor wie het nog nooit zag.
De showballetmeiden mochten er stuk voor stuk wezen, mede door hun steeds andere maar altijd burlesque kledinglijn.
Buiten meer dieren dan binnen, de exoten kregen we in de voorstelling niet (meer?) te zien. Daarbij diverse soorten runderen, lama's en zebra's.
Jawel, diverse soorten zebra's, ik vergis me niet, want van twee verschillende rassen! Die zie je zelfs in een dierentuin niet samen!
Trots was men op een jonge kameel, die er inderdaad erg mooi uitzag. Het dier mocht met zijn ma een demonstratierondje door de piste maken.
Ha, iets wat wel wat minder kon. Vooraf kregen de aanwezigen een openingstoespraak van een minuut of tien. Waar ik geen bal van heb verstaan, maar dat ligt deels aan mij. Iedere keer wanneer je dacht dat hij klaar zou zijn pakte hij de microfoon opnieuw, hij kreeg er geen genoeg van!
Misschien dat voor dit lid van de familie Frank een studie als dominee in het verschiet ligt.....
Daarna volgde een leuke en originele opening met alle artiesten, waarbij een Fries en een kameel door het publiek liepen.
Mini en Mickey Mouse ontbraken niet voor de kleintjes.
Een mooi dubbeldoekennummer evenmin, met een dubbele spagaat. In de lucht uiteraard, één normaal (wat is normaal) en één sottrosopa, om een bekende Nederlandse circusterm te gebruiken. En een draadnummer.
Een wat lange pauze, waarin eerst iedereen de dierenverblijven kon bezoeken en daarna nog uitgebreid op kameel of pony een rondje rijden.
Allebei uiteraard tegen een geringe vergoeding.
Ha, een pony die op commando ja en nee kon zeggen. Met zijn hoofd uiteraard.
En als laatste grote act het Rad des Doods, zoals het hoort, ook geblinddoekt.
Eén linkigheidje zag ik nog: tijdens de luchtnummer hing de bediening van de hijs onbewaakt boven een loge. Je moet er niet denken dat een kindje op de knopjes gaat drukken......
Maar verder...... Voor mij in ieder geval verrassend, want ik zag ze nog niet eerder.
Wie in de gelegenheid is moet zelf maar gaan kijken in Leer, voorlopig komen ze niet dichterbij.
Volgende week staan ze in Emden bij het Ostfrieslandstadion en de week daarna in Aurich (de thuishaven van diverse circussen) op het tentoonstellingsterrein Tannenhausen.
|
