Circuswereld Forum

Laatst las ik op een andere site de nodige kritiek aan het adres van de geschreven of gedrukte media. De strekking was dat er tegenwoordig geen of nauwelijks aandacht aan HET CIRCUS werd besteed. Op zich geen nieuws, aan de andere kant ook weer niet helemaal waar.
Werd er in vroeger dagen, toen er aanzienlijk minder mediavormen -maar wel veel meer kranten!!- waren, zoveel meer geschreven dan heden ten dage? Ik denk van niet. Goed, toen werd de komst van een circus in een stad of dorp aangekondigd in een plaatselijke of regionale krant. En na de première werd vaak een recensie geschreven.
Of dat effect had lag er aan hoe lang een circus in een bepaalde plaats bleef staan.

De rol van die aankondigingen is nu veelal overgenomen door de huis-aan-huisbladen.
Logisch, na het verdwijnen van de meeste plaats- of streekgerichte kranten.
Voor een serieuze recensie hebben die h-a-h-bladen geen personeel en dat heeft, aangezien ze meestal eens per week verschijnen, ook weinig zin.
De follow-up blijft hooguit beperkt tot een plaatje van een langsgestuurde fotograaf.

Tot zover wat de publiciteit aangaat.
Dan de vraag: stonden de kranten vroeger vol met andersoortige circusverhalen?
Niet bepaald, is mijn mening. Hoogstens wanneer Toni Boltini weer eens een hoogoplopende ruzie had met een of ander ons land binnengedrongen buitenlands circus! Ja, dan waren de rapen gaar!
Ook op dat gebied is er dus weinig veranderd in de loop der tijd.

De Telegraaf gold heel lang als dé circuskrant. Maar dat hield eigenlijk meer verband met de voorliefde van redacteur Henk van der Meijden en later diens zakelijke beslommeringen in die richting. Ook dat is in de loop der jaren onveranderd gebleven.
Is er dan geen enkel dagblad dat wel met regelmaat over circus schrijft? Welzeker, soms komt dat ook hier wel voorbij.
Ik heb het namelijk over de Volkskrant. Jammer genoeg niet een echte publiekskrant, zodat veel berichten veel mensen ontgaan. Maar uitermate belangrijk, want algemeen gezien als één van de zogenaamde kwaliteitskranten. Dat laatste slaat dan niet alleen op het uiterlijk van de krant als wel op de gedegen werkwijze van de redactie.
Waardoor de krant veelgeprezen en -gelezen wordt in de wereld van over het algemeen wat meer ontwikkelde mensen. Wat het effect in feite alleen maar vergroot!

U vraagt bewijzen en u krijgt ze.
De eerste is al van even geleden, ik denk ongeveer twee jaar.
In een weekendbijlage (in tijdschriftvorm) een absoluut schitterende en zeer uitgebreide reportage voorzien van de meest prachtige kleurenfoto's over Circus Herman Renz, dat toen zijn 100-jarig bestaan vierde.
Het reportageteam reisde een week met het cirus mee en belichtte alle achtergronden zonder ook maar één keer negatief te worden. Geweldig!
Maar ook de laatste tijd vind je het circus met behoorlijke regelmaat terug in die krant.
Laatst een verslag over een halve pagina, met foto, van de bruiloft van clown Jofri en zijn bruid bij Magic Circus.
Een erg leuk verhaal.
En deze week alweer.
De krant kent een wekelijkse rubriek en die heet: Dit ben ik. Over een hele pagina, met daarbij een hele grote foto, vind u daar een portret van een kind in zijn slaapkamer.
In de kantlijn van de foto stelt iemand van de redactie een stuk of tien vragen aan het betreffende kind, en die gaan dan over zijn of haar huidige leven maar ook over zijn of haar levensverwachtingen.
Afgelopen dinsdag, 1 oktober, was Jenny Szilàgyi het 'slachtoffer'. Zij is de 15-jarige dochter van twee circusartiesten van hetzelfde Magic Circus.
De paginabrede kop boven het verhaal luidt: 'Ik droom van een eigen circusact'.
Op de foto poseert ze in haar slaapkamer, uiteraard in de woonwagen, samen met één van hun honden waarmee opgetreden wordt.
Ze geeft in het vraag- en antwoordspelletje een mooi en duidelijk beeld van hoe mensen in een circus leven en wat zij van dat (en het) leven verwacht.
Zaken als onderwijs, hobby's, het gezinsleven en de verwachtingen voor haarzelf en de wereld komen aan bod.
Ze zegt onder meer persoonlijk gelukkig te zijn, met name omdat het circusleven zo gevarieerd is.
Wie ze het liefst een dag zou willen zijn? Haar moeder, omdat die heel veel dingen doet die zij nog niet kan!
Het liefst zou ze in de toekomst leven (als ze mocht kiezen), want ze is erg benieuwd hoe de techniek zich gaat ontwikkelen.
Aan roken heeft ze echt een hekel: 'Het is niet goed voor de ozonlaag én je gezondheid'.
Koorddansen noemt ze onmiddellijk als haar grootste hobby. En ze onderstreept het belang van applaus.
De laatste vraag. Hoe ziet je leven er over tien jaar uit?
Haar antwoord: 'Ik hoop dat ik bij Cirque du Soleil, The Ringling Brothers of een ander groot Amerikaans circus zit. Ik ben benieuwd of het er in Amerika anders aan toe gaat dan in Europa'.

Kortom: zeer lezenswaardig en een meer dan uitstekende vorm van circuspromotie!

En dan vandaag, nota bene WERELDDIERENDAG, vrijdag 4 oktober!
Opnieuw in De Volkskrant. Als u snel bent nog te koop.......
Op pagina 27, onderdeel van de rubriek Opinie & Debat.
De Brief van de dag, centraal en opvallend geplaatst.
De kop boven een mooie kleurenfoto van een prachtig zittende leeuw: Circus brengt mens en dier bijeen.
Dan de brief, geschreven door de 23-jarige Simon de Winter uit Amsterdam.
Gezien de strekking en het belang ben ik zo vrij die integraal over te nemen:

'Rond Werelddierendag genereren dierenrechtenactivisten veel aandacht, maar welke ideologie hangen organisaties als Wilde Dieren De Tent Uit eigenlijk aan? Campagnes voor het grote publiek gaan altijd om dierenwelzijn, maar de kernmissie van dierenrechten is de bevrijding van alle dieren. Elk gebruik van dieren wordt gezien als exploitatie.
Een studie van de Universiteit Wageningen naar wilde dieren in circussen spreekt zich niet uit voor een verbod: het welzijn van wilde dieren kan gewaarborgd worden in het circus. Soortgelijke studies in het buitenland komen tot dezelfde conclusie.
Circussen brengen dieren en mensen, ook mensen die geen verre reizen kunnen maken, dichter bij elkaar. Ze vragen respect voor de schoonheid van het dier. En het circus gaat met zijn tijd mee: grote buitenverblijven worden opgebouwd, verrijkt met platformen en speeltuigen. Deze zorgen samen met de dagelijkse training en de wisselende omgeving van een circus (geuren, geluiden) voor velerlei stimili. En een roofdier slaapt 18 uur per dag.
De dierenrechtenlobby ontgoochelt door gebrek aan nuance'.

Prachtig, kernachtig en waar.
Een mooier geschenk op dierendag dan deze brief konden we ons nauwelijks wensen!
En (wederom) hulde aan de Volkskrant!



(Maar morgen is er weer een dag en een krant, dus op reacties uit dat dubieuze wereldje kun je wachten....)

Nou, tot dusverre mogen we niet mopperen! In de Volkskrant van vandaag, zaterdag 5 oktober, slechts één korte reactie. Wat weer niet impliceert dat er niet meer ingezonden brieven (of mails) waren. De redactie van de zaterdagse editie van Opinie & Debat sluit behoorlijk vroeg, er wordt vervolgens alleen nog wat ruimte open gelaten voor actuele onderwerpen. Waar dit er dus één van was en bovendien een korte, dus dat kwam goed uit!
De reactie is van de hand van Trees Roose, een in het Groningse Haren woonachtige columniste en schrijfster.
Zij schreef:



Met haar reactie laat de schrijfster zien zelf tot de rangen van die activisten te behoren. Wat ik overigens al wel wist.
Om te beginnen weet zij uit ervaring donders goed dat de eerdere briefschrijver volkomen los staat van de door de redactie bij zijn brief geplaatste foto. En daar dus ook vervolgens niet op afgerekend kan worden. Maar het had, wat de foto betreft, erger gekund. Jammer dat we de afbeelding hier niet kunnen zien.
Want haar constateringen over het welbevinden van de leeuw zuigt zij gewoon, zoals al haar medestanders, uit haar dikke duim!
Een treurige leeuw? Dat valt aan die prachtige meneer-leeuw, die rechtop zit (net als mijn poes thuis!), niet te zien.
Bang voor de zweep? Het bewijst maar weer eens dat zij zich totaal niet verdiept heeft in het dresseren van dieren en er dus dan ook weinig of niets van weet. Ze kraait maar wat, maar dat zijn we intussen al een jaar of wat gewend in dat wereldje!
En wat de een kraait, kraait de ander klakkeloos na, zonder ook maar het minste onderzoek of persoonlijke waarneming.
Stel je voor, bij zo'n (bij voorbaat vervloekt) circus ga je toch niet zelf kijken?
Nou, dat deed ze wel hoor. Maar veel verder dan bij de zeer ruime buitenverblijven vervelende opmerkingen maken aan het adres van mensen die van de dieren genoten kwam ze niet.
Eén ding heb ik van haar geleerd, dat moet ik toegeven. Wanneer iemand je een vraag stelt ('Weet u wel waar deze olifanten vandaan komen'?), en je weet het antwoord niet, dan zeg je gewoon: 'Dit is een vraag beneden mijn niveau!'
Want eerder wist ze al wel precies te vertellen dat die dieren 'jong bij hun moeder zijn weggehaald en vervolgens net zo lang hun wil is gebroken tot ze de onnatuurlijke dingen doen die de dompteur van hen vraagt.....'

Ja, we kennen die standaardonzin inmiddels wel.....

En het gaat, boven verwachting, goed! In de kranten van maandag en dinsdag geen enkele reactie.
Maar we mogen niet te vroeg juichen: heel vaak doen bepaalde instanties wat langer over het opstellen van een (gefundeerde) reactie, die ze bovendien het liefst op zaterdag geplaatst zien. Omdat de rubriek, zoals gemeld, dan groter is en de krant in het weekend beter wordt gelezen.

Stond het bewuste artikel soms alleen in de papieren Volkskrant? Dan verbaast het mij niks......

_________________
Gelukkig zijn niet alle circussen hetzelfde....

Inderdeed, maar die lezen die papieren tijgers ook wel hoor!