Circuswereld Forum

Ik had een broer Eddy Winkelmann, helaas bijna 3 jaar gelden overleden. Hij was 16 jaar ouder dan ik uit een eerder relatie van mijn vader.
Mijn vader was een reiziger, een circusman en woonde samen met de moeder van Eddy ook uit een circusfamilie uit Duitsland kwam.

Ed was heel trots op z'n moeder en omdat z'n ouders nooit officieel getrouwd waren hield hij de achternaam van z'n moeder aan. Helaas moest hij z'n moeder al op jonge leeftijd missen en trouwde z'n vader 2 jaar later met mijn moeder.

Al heel jong speelde Ed trompet en was altijd aan het oefenen. Hij speelde altijd mee in het circusorkest en later bij Toni Boltini. Naast trompet speelde hij ook bugel en trombone , saxophone en de xylophone en die hij zelf had gebouwd.

Als kind was ik dol met hem en hij was de enige van de familie waar ik een vaste band mee had. Maar door omstandigheden in de familie heb ik hem 16 jaar moeten missen.

Hij speelde ondertussen bij diverse orkesten zoals Freddy Golden, het Symphony Orkest, en bij diverse gelegenheden bij de Omroep en deed daarmee een flinke ervaring op.

Toen ik hem weer tegen kwam werkte hij bij Joop van de Ende die een circus had met Bassie en Adriaan. Ik ben toen een paar seizoenen met hem meegereisd.
Hij arrangeerde alle muziek voor het circusorkest, voor ieder instrument apart. Uren zat hij aan de tafel met z'n cassetterecorder en een fluitje waar hij tonen mee instelde een metronoom en z'n notenkladblok.
Was er een nieuw liedje op de radio, het orkest was het eerste om het te spelen.
Zelf begreep ik er niks van, ik ben zelf amuzikaal, maar hij betrok me er keer op keer wel in en dat vond ik leuk.
Ook al wist ik een paar noten te zingen, dan wist hij er iets heel moois van te maken waar de hele tent op zat te klappen.

Vaak nam ik het op in de tent zodat hij zichzelf kon verbeteren en arrangementen kon aanpassen.
Bas vond het altijd prachtig om met Ed te spelen en iedereen bij het circus zijn hem nog steeds niet vergeten en praten nog altijd over Ed. Op de zg pistefeestjes kwamen veel bekende artiesten die hij allemaal kende en mee had samengewerkt.

Maar niet veel mensen met zo'n talent hebben de eer heel bekend te worden, zo ook Ed niet, ondanks z'n vele capaciteiten en harde werklust. Gelukkig genoot hij wel van de waardering van z'n collegaartiesten en bleef trouw aan z'n passie, de muziek.

Bij Ed gold de regel kan niet bestaat niet, en dat is m'n levensregel geworden, met veel passie en gevoel kom je een heel eind en daarmee kan je veel andere mensen inspireren!!