Ik ben nog maar 51 maar omdat ik al op mijn tiende gepakt werd door het circusgevoel loop ik al veertig jaar mee. Opgevoed met circussen als Renz, Mikkenie, Holiday, Mullens en Royal en de gasttoernees van Krone, Busch Roland, Corty Althoff, American en vele meer ben ik wel wat gewend. Ook op mijn buitenlandse reizen zag ik meer dan 50 mensenlevens ooit circus zien. Circussen met echte programma's zoals je nu alleen nog met Kerst ziet. Hoewel de dieren er door fanatiek volk eruit zijn gewerkt. En dan bedoel ik dieren die nou juist de gang naar het circus zo aantrekkelijk maken. Wat was ik trots toen ik in het jaar van de eeuwwisseling een Groningse kennis die geen flauw benul had van circus naar het circus van Louis Knie sr. stuurde. Hij belde me na afloop en zei dat hij in zijn 60 jaren nog nooit eerder zo een mooie avond had. Wat wil je met namen als Borra, Chabri , Liazeed , Alfred Beateaur en nog veel meer. Een show met ballet en 10 personen toporkest. Bovendien een scala aan dieren. Helaas waren de tenten leeg en moest oom Louis er 15.000 gulden per dag bijleggen wat resulteerde in een faillissement. Het schijnt dat hij bij zijn vroegtijdige vertrek uit Nederland is weggereden zonder Fernand Banning gedag te zeggen. Destijds werd daar schande van gesproken maar deze grootheid zag na eerdere slechte jaren zijn droom kapot gaan. Mijn eerste circusavond was bij Corty Althoff in 77. Ik herinner mij alles nog. Het orkest mocht niet spelen omdat er niet genoeg Nederlanders in zaten,mede houten banken, de dieren en de geur. Circus is een belevenis waarvan veel mensen de betekenis niet meer kennen omdat het er niet meer is zoals het was. Met Herman Renz is voorlopig het laatste stukje topcircus geschiedenis geworden. Ik ga elk jaar naar Krone in Duitsland en soms zelfs meerdere keren. Samen met enkele andere circussen nog de laatste der volhouders. Klein circus boeit mij niet. Excuses maar het is nu eenmaal zo. Helaas is er momenteel veel klein circus in een grote tent. We moeten het ermee doen en ik ga er zelfs af en toe heen. Al is het maar om op een houten bank onder een tentzeil te zitten. Ik ben echter gespecialiseerd in mooi groot circus en dat hoeft echt niet altijd Krone of Charles Knie te zijn. Maar wel een show met respect voor het publiek. Belly Wien, een paar jaar terug Sydney en in het buitenland Paul Busch en Frankello zijn enkele voorbeelden. Maar 35 euro loge vragen voor wat ik laatst aan de kust in NH zag vond ik niet kunnen. Gelukkig had ik zelf het goedkoopste kaartje gekocht met kortingsbon. Dat maakte het dragelijk. Ik geloof niet dat het echte rondreizende grote circus ooit terug komt in de vorm zoals het was. Er is plaats gemaakt voor nieuw hedendaags amusement op de festivals. Maar dromen mag toch wel.
|