Deze prachtige reactie van Maurice Veldkamp van het Magic Circus vond ik in het dagbld Trouw:
http://www.trouw.nl/deverdieping/podium ... e#readmoreMoeten (wilde) dieren uit het circus verdwijnen? Het is de modieuze waan van de dag in grachtengordel en politiek.
De situatie moet ernstig zijn, want zelfs de olijke presentator Matthijs van Nieuwkerk van ’De wereld draait door’ wist te melden in Amsterdam regelmatig op armelijke Oost-Europese circussen te stuiten waar de leeuwen ongetwijfeld heel zielig moesten zijn. Frappant, want de laatste eeuw is er geen Oost-Europees circus in de hoofdstad geweest, laat staan met leeuwen. Van Nieuwkerk hallucineert dus en roept maar wat. Maar hij is niet de enige. Actiegroepen als ’Wilde dieren de tent uit’, nette organisaties als de Dierenbescherming en talloze politici die een kansje om goedkoop te scoren niet laten lopen, hallucineren graag mee. Want wat zouden die brute circusmensen toch slecht zijn voor hun dieren. Nu wetenschappelijk is aangetoond dat dieren in circussen goed behandeld worden en een gezond en afwisselend leven leiden, wordt plots de ethiek erbij gehaald.
Mag de mens een dier door een hoepel laten springen? Mag het vrouwtje een dier op laten zitten en pootjes geven? Van mij mag dat. In een dierentuin als bezigheidstherapie, in een kamertje zes hoog achter voor de lol en zelfs in een circus omdat de toeschouwers dat mooi vinden. Het hooggeëerd publiek wil dieren in een circus en geniet daarvan. Dat blijkt uit diverse recente enquêtes.
Elk jaar ben ik spreekstalmeester in het grootste circus van West-Europa: Kerstcircus Ahoy in Rotterdam. Het verschijnen van majestueuze olifanten, trotse paarden en speelse zeeleeuwen ontlokte keer op keer een golf van flitslicht uit duizenden mobieltjes en digitale camera’s. Een spontane hommage aan het dier, de circusartiest die geen andere dierloze topattractie ten deel viel.
Het is goed wanneer een samenleving zich bezint op haar omgang met dieren. Maar dan eerlijk en met open vizier.
Het nadeel van circussen is dat ze door hun nomadisch bestaan kwetsbaar zijn. Slechts broos met elkaar verenigd missen ze de slagkracht en het kapitaal om te lobbyen en zich doeltreffend te verdedigen. Van alle organisaties die met dieren van doen hebben, vormen de circussen met hun in totaal minder dan honderd dieren een makkelijke prooi voor sektarische dierenrechtenmalloten en politici die hen opportunistisch en niet gehinderd door enige kennis van zaken als een kippige kaketoe napraten.
Want we moeten ons natuurlijk niet vergissen. Als men erin slaagt ooit het laatste dier uit het circus te verdrijven, wordt er ondertussen al lang geknaagd aan andere dierlijke zaken die we nu nog als normaal ervaren. Dan heb ik het niet over de veetransporten waaraan de circusdieren nu als zoethoudertje dreigen te worden opgeofferd. Je kan ook denken aan Surinaamse wedstrijden met zangvogeltjes of de hippische wereld. Aan de vaak twijfelachtige inzet van politiehonden en -paarden durft men voorlopig niet te tornen. Maar hoe lang zijn die arme blindengeleidehonden die niet eens kunnen spelen nog veilig voor politiek correcte gedachten?
Laten we een eerlijke discussie voeren en niet afgaan op leugens en waanideeën. Politici hebben een voorbeeldfunctie. Zij dienen beslissingen te nemen op basis van objectiviteit.
Als wij het dier verbannen als metgezel in ons leven scheppen wij een weerbarstige samenleving.