Woensdag trokken we vanuit België naar Bergen op Zoom om te genieten van de nieuwste show van circus Herman Renz. Het circusterrein lag er weer heel verzorgd bij en wat een fantastische tent heeft dit circus toch. Niet alleen hebben de tribunes een hoge hellingsgraad waardoor je een perfect zicht hebt op de show maar vooral de beenruimte is fantastisch.
Bij binnenkomst uiteraard een programmaboekje aangeschaft en wat een pareltje is het weer geworden. Voor slechts €5 krijg je hier zeker waar voor je geld.
De show startte met Vanessa Labat, een Hula hoopartiest met uitstraling. Ik zag haar enkel jaren geleden reeds aan het werk bij Firmin Bouglione en haar act kon me ook deze keer bekoren.
Michel Jarz presenteerde voor de pauze twee dierennummers. Een mooie paardendressuur waarbij (dat overbodige) zweepgeklets volledig achterwege bleef. Hier kunnen heel wat anderen een voorbeeld aan nemen. Op die manier lijkt een dressuuract direct al heel wat diervriendelijker. Daarnaast kwam hij ook de piste in met vier alpaca's. Deze act mag van mij (en de anderen die mee waren) onmiddellijk geschrapt worden. Zoals ik ook al eens eerder aangaf heb ik niets met dieren die niets kunnen. Vijf minuten kijken naar vier (koddige) dieren die onder twee bogen lopen is niet voldoende om hun aanwezigheid in de piste te rechtvaardigen.
In het tweede deel van de voorstelling zette Pat Clarrison de lachspieren aan het werken met zijn komische hondenrevue. De gekende trucs maar in een leuk jasje gestopt.
Vincent Vignaud kreeg zowel voor als na de pauze ruim de tijd om het publiek te verrassen met allerhande illusies. Ik vond zijn trucs voor de pauze beter. De illusie met het bed was een prachtige opener en de zweefact op de fontein was erg sfeervol. De schaduwillusie na de pauze kwam niet helemaal tot haar recht en de finaleact vond ik eerder een anti - climax. Toch mag deze illusionist er zeker zijn. De show was af en er zat een strak tempo in de meeste van zijn illusies.
Op vlak van acrobatie haalde WOW voor mij de beste scores. Helaas werd de dubbel trapeze maar door één artiest uitgevoerd maar dit deed weinig af aan de schoonheid van de act. De handenstandacrobatiek van Svan Jahn-Munoz was goed zonder meer en Joannes toonde weer zijn veelzijdigheid op de ladder en als jongleur. Twee nummers staken er toch nog wat bovenuit. Duo Gravity gaf een geheel andere insteek aan hun strapatenact door het met krachtacrobatiek te combineren. Een heel geslaagde zet die gerust wat meer navolging mag krijgen. Geoffrey Berhault op zijn beurt verraste met een dubbele strakke draad. Gek hoe de toevoeging van één extra draad toch voor een compleet ander nummer kan zorgen.
De clownerie was wisselend maar toch sterk dat ze elk jaar opnieuw met nieuwe, eigen invullingen proberen af te komen. De parodie om balletje - balletje met Milko vond ik zelf het leukste stukje.
Het geheel werd weer vlotjes aangedanst door het ballet en natuurlijk zorgde ook het live orkest voor een grote meerwaarde. Het muziekvolume stond goed maar de spreekstalmeester was helaas niet altijd even goed verstaanbaar. De belichting was opnieuw erg sfeervol. Enkel de lasershow op het einde was compleet overbodig.
Ook al merkte je misschien hier en daar wat puntjes van kritiek in mijn verslag, toch vond ik het een erg fijne voorstelling en zeker één van de betere shows die door de lage landen reist. Ik veronderstel dat het merendeel van de aanwezigen hier de show al gezien heeft. Moest dit niet zo zijn kan ik iedereen alvast aanraden om erheen te gaan. En moest je de show toch al gezien hebben, een keertje extra gaat vast niet vervelen
