1e Internet Foto-expositie op Circusweb/Circuswereld:
BELLY WIEN IN GRONINGEN
Een primeur waar ik graag een hoop andere zaken even voor opzij schuif.
Kampte ik al met een behoorlijke achterstand -zo is er een onderwerp dat gaat beginnen met 'Op zondag 20 november....'-, kwamen daar onlangs ook nog twee dagen (protest-)staking overheen! Of ik ooit alles nog in beeld krijg blijft dus afwachten...
Want onderwerpen kom ik genoeg tegen, haast teveel, het lijkt wel of ik er over struikel. En dat terwijl ik niet eens actief op zoek ben...
Geheel per ongeluk, noem het toeval dat bestaat, kwam ik vorige week bijgaande absoluut fantastische foto's tegen.
Gemaakt op die zonovergoten zondag in oktober vorig jaar in het Stadspark in Groningen. Die dag die ik al eens eerder lyrisch beschreef en die eindigde met de langdurende wandeling met vriendje Kenay.
De foto's zijn gemaakt door niemand minder dan Coen Peppelenbos (Raalte, 1964), en dat is een BG-er, een Bekende Groninger. Sterker nog, zelfs een beetje een BN-er. Want hij is schrijver en dichter en landelijk gezien op dat gebied behoorlijk positief ontvangen. Dat wil dan weer zoveel zeggen dat hij lovende recensies kreeg, wat de verkoop van zijn werken uiteraard gunstig beïnvloedt.
Daarnaast is hij in zijn vrije tijd docent aan het Hoger Onderwijs.
En fotograferen is één van zijn hobby's. Daarvan ziet u hier straks 38 fascinerende resultaten.
Niet alleen getuigen ze van de geweldige sfeer die er die zondagmiddag -let wel: tijdens de voorstelling!- op het circusterrein hing. Goed, het weer werkte meer dan uitstekend mee, en dan lijkt alles ineens veel mooier. (Ook dat schreef ik toen al in verband met die zeurpieten in Assen, waar het stormde en regende...).
Maar waar het bij deze foto's vooral om gaat is de compositie. Niks rechttoe rechtaan ‘klik’ bij wat er voor de lens komt, maar duidelijk gemaakt vanuit verschillende invalshoeken. Van laag bij de grond tot juist van bovenaf, met verbluffende resultaten.
En dan nog het onderwerp op zich. Natuurlijk ben ik sterk bevooroordeeld. Vanwege de vele dieren ben ik Belly Wien-fan, maar dat was misschien al wel opgevallen. Bovendien vanwege hoe ze daar met die dieren omgaan. Daar kunnen veel dierenbezitters nog heel wat van leren!
Ik hoop dan ook van ganser harte dat heel veel meisjes Thieme en Ouwehand, jongetjes Kelder, Ploppertjes in Assen en al hun dierenactivistenvriendjes en -vriendinnetjes aandachtig naar de beelden zullen kijken.
Want die relaxte sfeer die ze uitstralen is werkelijk formidabel en had niet beter vastgelegd kunnen worden.
Dit, mijne dames en heren, is Circus Belly Wien achter de schermen! In optima forma!
Overigens weet ik dat ze er waren, diezelfde zondagmiddag, diverse dierenactivisten, ik meldde het al eerder.
Maar of het nou door de schepping kwam of de paradijselijke sfeer, ik weet het niet, in ieder geval ook zij zagen dat het goed was.....
Toeval bestaat, en dus kwam ik afgelopen zondag (15 januari) Coen Peppelenbos persoonlijk tegen. In de bibliotheek van Groningen presenteerde hij een programma met drie andere schrijvers en leidde de discussie.
Voor aanvang sprak ik hem kort en vroeg toestemming de foto's te mogen gebruiken. Waar hij niet eens over na hoefde te denken! Hij vertelde me zelfs hoe ik ze het beste kon downloaden, nou, dat hoefde niet meer, ze stonden al op mijn stick!
Eén troost kan ik hem geven: mocht hij ooit uitgekeken raken op taal en lettertjes dan kan hij altijd nog met fotograferen riant aan de kost komen!
Zeer bedankt voor de medewerking!
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in literatuur, Coen Peppelenbos heeft een fraaie blog getiteld literatuurlog. Daarop meldt hij naar aanleiding van zijn aanwezigheid in het Stadspark: ‘Fijn, die kamelen, olifanten, ganzen, honden, tijgers en giraf Kenay!’
Een kleine correctie, want door Taal- en Letterkunde te studeren wordt je (helaas) uiteraard geen bioloog! Die ganzen waren loopeenden.
En paarden waren er natuurlijk ook, in ruime mate zelfs… En lama’s…
-----------------------------------------------------------------------------------
Dan even over de foto's zelf. Het is erg verleidelijk bij iedere afbeelding een onderschrift te schrijven, zoveel is er op te zien. Dat doe ik niet, in dit geval zal ik me beperken tot wat algemene opmerkingen, uiteraard speciaal gericht op circusliefhebbers.
Als de foto's in de geplende (bewust met een e, veel duidelijker toch?) volgorde verschijnen (dat weet je maar nooit...) beginnen we met de kamelen. Ook dit schreef ik al eerder: op dat moment verbluffend mooi met hun nieuwe wintervacht.
Op de tweede foto ziet u op de achtergrond het schitterende gebouw (en dat zijn gelukkig heel veel mensen met mij eens) van de Gasunie. Van waaruit (en deels ook ondergronds) wij allemaal te danken hebben dat wij thuis gas hebben... Normaal is dat gebouw de plaats van waar de 'luchtfoto's' van het circusterrein worden gemaakt.
Op de derde foto ligt Sunny met zijn (witte) moeder. Die werd in het voorjaar van 2011 in Son geboren, waar kinderen zijn naam mochten bedenken. Leuk voor al zijn vriendjes en vriendinnetjes om te zien hoe goed hij ondertussen gegroeid is! En ik kan je verzekeren, het is de grootste knuffel van het hele stel! Hij is gek op stevig aaien en geeft zelfs kusjes op commando! (Maar nu ga ik misschien zelfs voor dierenliefhebbers wel wat te ver...).
Op de achtergrond ligt de elders omschreven opblaas-oefenpiste. Hier in geopende positie (dat is makkelijker als je er in wil...) maar hij kan ook gewoon dicht.
Op de achtste foto ziet u op de achtergrond het ook al eerder vermelde Stadsparkpaviljoen (met dat fameuze wokrestaurant), ooit de kleedkamer van de Rolling Stones tijdens hun concert op deze plek. Compleet, als eis, met een zaal vol flipperkasten...
Midden voor het gebouw het tweede jonge kameeltje van 2011.
Links ziet u een meneer op een stoeltje die de hele middag de meest mooie schetsen van alle dieren maakte. Zo natuurgetrouw dat ze zelfs duidelijk herkenbaar waren! (Een idee voor een volgende expositie...?).
De twaalfde vind ik misschien wel de mooiste foto. Dat schitterende hoofd van die kameel tegen de strakblauwe lucht, met op de achtergrond de bomen en de woontrailers. (Ja hoor, ik weet het, alleen paarden en sommige mensen hebben een hoofd, maar hier maak ik graag een uitzondering voor!).
Na de kamelen zien we Julius onder de douche.
En vervolgens een nieuwe attractie op het circusterrein: 'Waar gooi ik mijn muntje in?'.
Wel een beetje link trouwens, ze aait hem over zijn bolletje, niet wetend hoe hij soms uit kan halen met die vervaarlijke hoorns! Ik weet nog dat ik haar even later daarvoor waarschuwde.
Dan, en dat vind ik zelf een beetje jammer, het enige paard in de serie. Maar binnen in de staltent was het natuurlijk niet zulk mooi licht als daarbuiten.... En niet iedereen heeft evenveel met paarden…
Vervolgens ons sterk geïnteresseerde vriendje Kenay, de plaatjes spreken voor zich. Maar wat doet hij op de laatste, zie ik dat nou goed? Steekt hij daar zijn tong uit naar de aanwezige dierenactivisten? Nee toch zeker!
Na tweemaal kleindierentransport in van die veel te kleine wagentjes... een overzichtsfoto met onder andere de elektriciteitscentrale en ...... ja, u ziet het goed, een rad des doods! Daar werd/wordt aan gewerkt. Geen geheim meer, moeten ze het maar niet zo open en bloot op het terrein neerleggen!
Werd hier gebruikt om sommige dieren aan vast te zetten voordat ze mochten optreden, maar dat kan onmogelijk de enige functie zijn! Ontdekte ter plaatse overigens dat de naam van het apparaat niet zozeer slaat op het feit dat je er af kunt donderen, dan wel op het gigantische gewicht van het ding zelf! Dat is pas levensgevaarlijk wanneer er iets mis gaat! Eerdergenoemde Julius mag trouwens opdraven wanneer het verplaatst moet worden!
Gevolgd door twee foto's van de poesjes, zeker bij dit weer lui als altijd....
En wat bewaken ze daar, tussen hun kooiwagen en die rooie woonwagen (van Amara)? Inderdaad, de trots van Ronald Voets, een in ons land behoorlijk unieke Ford in Harley Davidson-uitvoering! Goed dat daar geen aparte foto van is, dan zou je kunnen zien dat hij wel goed gepoetst was maar onvoldoende uitgewreven! Dat komt er van, een zwarte auto in het zonnetje!
Zo, dan is het hoog tijd om de kamelen op te halen voor hun optreden. Alle leden van de Partij voor de Dieren spitsen nu hun oortjes: nu zal het er wel flink om weg gaan! Met stokken en (verborgen) stroomstoten zullen ze wel richting piste worden gedreven!
En wat is de werkelijkheid: personeel staat met de handen in de zakken (foei!), het enige wat ze doen is de stroomdraad omlaag houden (met hun voeten) en daar wandelen de dames en heren geheel uit vrije wil richting artiesteningang! Kijk maar twee keer en dubbelgoed: zo gaat dat dus in het echt!! Halverwege kijkt er zelfs nog eentje om om te zien of iedereen er wel is!
Jasjes aan en klaar voor de show. Ze weten precies wanneer ze de opsteltent in moeten, ze reageren op de muziek van het voorgaande nummer!
En wie hebben we daar tenslotte? De twee boosdoensters van de wandeling door de stad! (Van een paar dagen later, om precies te zijn...). Links Maya, wordt dit jaar 48, rechts Nanda (53), de ondeugendste....
Na hun opwarming in de oefenpiste (wat zie ik daar: poep! Dat is een zeldzaamheid op het terrein bij Belly Wien en lag daar dan ook vast niet lang) kan zij het dan ook niet laten René even omhoog te slurfen!
En dat ondanks zijn vervaarlijke olifantenhaak, overigens van hetzelfde type als die van Charlie Chaplin....
Heel veel kijkplezier gewenst en de maker nogmaals zeer bedankt voor de medewerking!
En hiermee verklaar ik de tentoonstelling voor geopend!!
foto's (en alle rechten): Coen Peppelenbos
tekst: Didier Eldik
