In de NRC Next van gisteren:
Buba moet na 35 jaar stoppen
14 september 2015
Waarom mag een hond een huisdier zijn, maar mag een Afrikaanse olifant niet in een circus? Dat vraagt Natascha Freiwald (33) zich af. Ze is de dochter van circusbaas Lutz Freiwald.
Morgen gaat het verbod op wilde circusdieren in. Dat betekent dat de familie Freiwald afscheid moet nemen van Buba de olifant. Buba werkt al 35 jaar in de entertainmentindustrie. Eerst bij Circus Renz en sinds ruim 20 jaar voor de familie Freiwald. Buba is „een volwaardig familielid”, zegt vader Freiwald (54).
Zoon Jeffrey (25) speelde vroeger verstoppertje met de olifant. En de hele jonge tak van de familie – Jeffrey, Natascha en haar dochters Sharon en Jennifer – hing als kind in Buba’s slurf tijdens een circusact.
Buba staat deze dagen in een Heerlens stadspark, midden in een woonwijk. Misschien haar laatste Nederlandse verblijfsplaats.
De familie verstopt hun olifant niet, ze staat groot op een poster die overal in de stad hangt. Buba. 35 jaar gelukkig in het circus.
Waar moet Buba straks heen? Daar heeft de familie nog niet over nagedacht. Thuis in Duitsland hebben ze een grote stal. De kans is groot, dat het gezin haar daar dan gaat verzorgen.
(Dit is een beknopte samenvatting, dus niet het hele verhaal)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In de NRC van gisteren, maandag 14 september, gaat Het Grote Verhaal op de pagina's 10 en 11 eveneens over Buba en Circus Freiwald. Eveneens geschreven door Kim Bos met rpachtige foto's van Olivier Middendorp.
Onder de titel
Gedwongen met pensioenen begeleidt door vijf grote foto's. Allemaal van Buba in verschillende omstandigheden.
De openingsfoto is typerend en slaat op de titel: Buba verlaat voor de laatste keer de piste!

Een tweede foto laat Sharon hangend aan de slagtanden in de piste zien tijdens een optreden. Een derde toont de staltent met daarachter de gevels van de woonhuizen en er voor Buba die staand onder meer vanaf een ladder gepoetst wordt voor het optreden.
Op de tweede pagina rechtsonder Lutz Freiwald die het dier liefkozend over de mond streelt en groter rechtsboven een verzorger en Sharon in een park in de omgeving met Buba (los) aan de wandel.
Het eind van het verhaal samengevat:
Freiwald laat in het verhaal onder meer weten dat ze zich niet bij het verbod zullen neerleggen. Uiteraard
zijn ze het niet eens met de motieven van de overheid die zich ook laat adviseren door Wilde Dieren de Tent Uit. Die constateren dat wilde dieren in het circus gestrest en ongelukkig zijn omdat ze worden vervoerd en vaak slecht worden behandeld. Dat doet vader Freiwald pijn. Alsof ze tegen hem zeggen dat hij geen goede vader is.
De familie Freiwald vindt dat de overheid zich moet bezighouden met 'echt dierenleed', zoals de bio-industrie. Waarom wordt er zoveel moeite gestoken in iets marginaals als circusdieren, vragen ze zich af. Lutz weet het antwoord: 'Een circus trekt aandacht, dat is waartoe het bestaat. Als er maatregels worden getroffen, ziet heel Nederland dat.´
Buba is een groot grijs symbool geworden voor de strijd tegen dierenleed. Zo ziet de circusfamilie dat.
In een apart kader publiceert de krant de lijst van nog wel toegestane dieren, waarbij de fout wordt gemaakt niet te vermelden dat het hier om zoogdieren gaat. Want voor andere dieren als reptielen, vogels en vissen (voorzover geen zoogdier) bestaat nog geen enkele beperking.