Wintercircus Amsterdam is echt de moeite waard.
“Gouden en Bronzen Clown winnaars” staat er op de site van wintercircus Amsterdam. De Telegraaf meldt “Daarmee wordt directe concurrentie aangegaan met het Wereldkerstcircus in Carré dat het alleenrecht leek te hebben op winnaars.” Hier mee wordt uiteraard vooral de grote clown Fumagalli bedoelt, maar ook het circustheater Bingo, en de Catwall Acrobats wonnen prijzen in Monaco. En het zijn zeker ook toppers in deze 3e editie, maar of het echt een grote concurrent voor Carré is vraag ik me af.
Natuurlijk, het is wel een goede show en de publiciteit is heel goed. Maar Carré is Carré. En wintercircus Amsterdam is meer ‘een kerstcircus’ voor veel mensen. Veel mensen kennen zelfs alleen Carré en het trekt allebei een heel ander publiek. Wintercircus Amsterdam trekt denk ik meer een gewoon circuspubliek en Carré een ‘Carrépubliek’. Ik hoop dat ze allebei veel succes kunnen hebben, nog jaren lang.
Ik vind het echt jammer dat er verhuist is naar de RAI. Het zal best (heel) veel voordelen hebben. Maar net als in Ahoy merk je gewoon dat er ‘even’ een tribune en foyer is neergezet in een hal die veel groter dan het circus is. Je ziet overal het niet sfeervolle dak en je kan vanuit de Foyer de rest van de donkere hal inkijken. Wel leuk is dat de spots van boven de piste van te voren ook de foyer in schijnen, dat geeft echt een leuke sfeer. Door een storing (?) ging de foyer pas een kwartiertje later open dan gepland, zodat flink wat mensen buiten moesten wachten. Vervelend, maar de lange rij mensen zag er natuurlijk ook wel weer leuk uit. De zaal was dan ook bijna uitverkocht. Jammer om te horen dat de verkoop van een aantal andere voorstellingen zo slecht loopt, dat hebben ze zeker niet verdient!
Het is dus op zich een wat ongezellige hal, het is wel bijzonder gezellig ingericht. Vooral de foyer is groot en de sfeer is ontspannen. Zelfs in de pauze als het druk is hangt er een ontspannen sfeer. Er staan veel tafeltjes en kerstbomen, en er ligt rode vloerbedekking en er is een mooi carrousel. Ook staan er wat grappige objecten zoals kleine motortjes en er is een kleine oefenpiste. Het drinken en eten is in orde, vooral de popcorn is heerlijk….
Voor de show echt begint komen Fumagalli & Daris alvast het ‘fenomenale’ publiek opwarmen. Daarna zet het orkest in en begint de show. Het orkest is prima, maar zit helaas niet boven de artiesten ingang, daar hangen lichtjes. Het orkest zit naast de artiesteningang, jammer want livemuziek komt altijd het best tot z’n recht als het orkest in het midden zit. Het licht is mooi en de spreekstalmeester is ook top en geen onbekende in de circuswereld: Tonie Teutenberg. Hij is enthousiast, heeft een goede stem maar in het eerste deel krijgt hij heel weinig tijd en maakt een gehaaste indruk. De show gaat trouwens ook heel snel aan een stuk door maar krijgt daardoor eerder een gehaaste indruk. Ook lijken de rekwisiteurs soms maar wat te rommelen en totaal niet te weten waar ze mee bezig zijn.
De show gaat van start met een geweldig nummer, een charivari van Circustheater Bingo. Mijn verwachtingen waren hoog en werden helemaal waargemaakt. Jonglage, trapeze en strakke, moderne choreografieën werden gecombineerd in deze charivari die Bingo al bij heel veel grote circussen heeft gebracht.
Na een leuke maar voorspelbare magiereprise van Fumagalli nam een groep poezen van de franse Anelyna de piste in. Een grappige, eigentijdse dressuur maar geen topnummer. De reacties van het publiek waren positief, dus wat mij betreft er zouden best wat meer dierennummers te zien mogen zijn.
De perche-act van duo Costache is gewoon sensationeel. De trucs zijn fantastisch en de aankleding is modern. Helaas voegen de choreografieën niks toe, ze zijn gewoon los in de act geplakt.
Niet alleen Carré houdt van superlatieven, ook in Amsterdam zijn ze te horen. Ze presenteren zelfs “de beste acrobatengroep ter wereld!”……. En ik geef toe, de act die deze vijf ‘acrobaten’ laten zien is niet standaard, ze wonnen zelfs de Gouden Clown!
En toch vind ik de springplankact van de Catwall beter dan de Fumaboys. Hun act met ‘vier jongens vechten om een meisje’ is soms komisch en de sprongen zijn mooi en hoog. Ook is het tempo van de act goed.
Het tweede nummer van Bingo vind ik minder geslaagd. De combinatie van ladderacrobatiek, hoelahoep en dans is goed bedacht maar wat de ladderacrobaat laat zien is allemaal niet zo schokkend en de hoepels zijn er meer voor de show, de dames kunnen er vrijwel niks mee. Toch is het door de – soms rommelige – choreografieën en de muziek nog een redelijke act. Het bruggetje met de balletdames naar de pauzeact van Fumagalli en Daris, met vier op elkaar leunende mannen is goed bedacht. Vooral omdat de mannen de vraag van de mooie dames om even mee te ‘helpen’ toch niet kunnen weigeren…
Na dat Fumagalli wat grote ballonnen over de tribune heeft laten stuiteren begint het tweede deel met de geniale cascadeurs de Wolf Brothers. Met een plank, stoel en tafel maken zij een nummer dat geen moment verveeld, acrobatisch top is en vooral voor heel veel gelach zorgt.
Eigenlijk zouden Fumagalli’s zoon Niko Huesca en Sven Jahn-Munoz nu in Haarlem te zien moeten zijn. Maar helaas, de een zijn dood is de ander zijn brood, ook in de circuswereld. Dus nu is de strapsact van duo Garvity dus in de RAI te zien. Ik heb deze act dit jaar nu al heel vaak gezien maar nog steeds gaat het niet vervelen; een topnummer dus!
De groepsjonglage van het trio Sarkozi is ook tempovol en is goed doordacht, de uitstraling van de jonge artiesten doet de rest.
“Bijtje, bijtje geef me honing!” Het is een klassieker. Net als heel veel acts eentje die je vaak ziet. Of die van Fumagalli het origineel is weet ik niet maar het is wel de beste versie die ik ken. De mimiek en interactie met het publiek van Fumagalli zijn geweldig. En ook Tonie Teutenberg en Daris spelen hun rol fantastisch. Op het afgelopen festival van Monte Carlo deed Fumagalli deze act nog met zijn zoon Niko, in januari is hij alweer te zien in Monaco. Hij is één van de sterren die optreed tijdens het 40e jarig jubileum. Net als in 2006 – toen hij ook te zien was – een ‘best of’ editie.
De finale act is ook weer een topper. Nu laten de Catwall Acrobats zien waar de naam van hun groep vandaan komt, de act met twee trampolines en een glazen muur ertussen heet de catwall. Zij zijn echte pioniers van deze act die onwijs veel indruk maakt met de hoge sprongen en salto’s. Ook hier weer de nodige humor. Een nummer dat niet verveelde en in hoog tempo werd uitgevoerd, maar voor de rekwisiteurs blijkbaar niet snel genoeg. Ze begonnen al met het afbouwen van de trampoline voor de act klaar was….. Wat uiteraard voor de nodige boosheid zorgde, je wil tenslotte niet vanaf vijf meter hoogte springen als er geen trampoline meer staat….
De finale was kort maar feestelijk en bij de uitgang wachtten de artiesten het publiek nog eens op. Het gebeurt niet vaak dat je dit soort wereldsterren gewoon kunt ontmoeten.
Wintercircus Amsterdam is dan misschien nog geen Carré, het is wel een superleuke show die een echte aanrader is!
|