Enkele maanden geleden besloot ik een tripje naar Parijs te boeken met als hoofddoel een weerzien met Arlette Gruss. Vanzelfsprekend vanwege hun nieuwe programma “Excentrik”, maar daarnaast ook uit nieuwsgierigheid hoe het de familie vergaat die mijn favoriete circus (om meerdere redenen) runt. In de afgelopen 15 jaar, sinds de eerste kennismaking, zat er niet eerder zoveel tijd tussen twee bezoeken. Ik had dan ook kaartjes gekocht voor twee (opeenvolgende) avondvoorstellingen om de schade in te halen. Een tweede keer geeft bovendien de kans om meer details waar te nemen, wat aangenaam is. Tot op het laatst was het enigszins spannend of de Franse evenknie van Hugo de Jonge nog roet in het eten zou gooien, maar inmiddels een week geleden liep ik uiteindelijk het Pelouse de Reuilly op voor een eerste kennismaking met het nieuwe chapiteau.
Die nieuwe aanwinst mag met zo’n 1300 zitplaatsen iets kleiner zijn dan de voorganger, zowel de afwerking (nieuwe tribune met klapstoelen en balkons) als de beenruimte is er op vooruitgegaan. Dankzij een doordachte moderne constructie, waarbij de grote masten zich aan de buitenzijde bevinden, is er rondom 360 graden vrij zicht op de piste en wordt bovendien de benodigde tijd voor op- en afbouw bekort. Hoewel dat niet in Parijs gebeurde, wordt de tribune in andere plaatsen op bepaalde speeldagen omgebouwd naar een dinerzaal. Lokale cateraars, waar de familie Gruss een deal mee sluit, verzorgen dan een driegangen menu. Onder het genot van een hapje en een drankje krijgen in die setting maximaal 600 toeschouwers een aangepast programma te zien. Behalve artistieke talenten, bewijst de familie Gruss over een goed zakelijk inzicht te beschikken. Een zekere mate van wendbaarheid zal nu ook meer dan tevoren een voorwaarde zijn om overeind te blijven.
Dan nu over de voorstelling, want overeind bleef ik zelf niet. In een tot op de laatste stoel uitverkochte tent, werd het publiek op diverse momenten opgetild door de hele beleving. “Excentrik” blijkt een vrolijk programma te zijn, waarbij de acts (waarvan enkele van echt heel hoog niveau) worden ingeluid met dans en muziek. Een orkest van zo’n 8 man is aanwezig, waaronder trouwens 1 Nederlander: trompettist Jan Willem te Kiefte. De kostuums zijn indrukwekkend en fantasierijk. Een grote rol in het programma is weggelegd voor de tienjarige dochter Alexis, waarvan je zonder overdrijven kunt stellen dat zij een natuurtalent is gezien de moeilijkheidsgraad van de balanceer act die zij onderneemt op de fietsjes tezamen met haar oudere broer en een stel (waarvan de man hun mentor is). De inbreng van dieren beperkt zich tot een fraai dromedarisnummer (door Sarah Houcke, die voorheen de tijgers en leeuwen temde), een uitgebreid paardennummer en een grappige/vertederende act met pony’s door diezelfde Alexis. De op bijna poëtische wijze gebrachte intermezzo's van de charismatische monsieur loyal (spreekstalmeester) Kevin Sagau, vormen een belangrijk element in het programma dat afgesloten wordt met een spectaculaire diabolo act. Hierbij komt de licht en geluidsinstallatie (van een studiokwaliteit die de concurrentie doet verbleken) nog eens goed tot zijn recht. Bijgaand enkele sfeerbeelden om een indruk te geven van de show, waarvan ik hier slechts een selectie heb aangehaald (zie voor het volledige programma de bijdrage van Didier hierboven met een naar het Nederlands vertaalde opsomming) Of ik nog een derde keer zou willen gaan? Jazeker, want helaas bleek Kevin Gruss zich verwond te hebben (met een gespalkte duim tot gevolg) waardoor het luchtnummer met zijn vrouw voor nu helaas uit het programma was gehaald. Echter het oprechte plezier, de trots die dit artiestengezelschap uitstraalt en de enorme drive om te presteren, zorgt er alleen al voor dat ik ze het liefste morgen alweer aan de slag zou zien! Een bezoek aan Arlette Gruss is een groot lichtbaken en een natuurlijke energiepil in de huidige barre tijden.
Tip: een regelmatig (internationaal) treinreiziger zal zoiets vast weten, maar intijds een retourtje boeken met de Thalys loont behoorlijk. Zo kon ik vanaf mijn woonplaats voor EUR 108 heen en terug naar Parijs, terwijl een retourtje voor hetzelfde traject ook 3 keer duurder kan uitpakken.
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
