Lid geworden op: do jul 21, 2011 3:38 pm Berichten: 9579
|
Mooi verhaal ook in De Standaard, -helaas in de abonnee-sector, maar we maken een uitzondering-: https://www.standaard.be/cnt/dmf2020120 ... 3320CB0622Postuum | Johnny Ronaldo: Een pacifist met een vuurwapen Johnny Ronaldo (rechts), een cowboy met een groot hart.‘Een echte cowboy moet sterven in zijn laarzen’, zei Johnny Ronaldo ooit. Op zijn 87ste is de oprichter van Circus Ronaldo vertrokken naar de eeuwige jachtvelden.Zijn boots, bakkebaarden, cowboyhoed en de laatste jaren ook zijn fluisterstem, een gevolg van de operaties aan zijn stembanden door keelkanker: Johnny Ronaldo was een herkenbaar en geliefd figuur in het Vlaamse circus. Jan Van Den Broeck, zoals hij echt heette, behoorde tot de vijfde generatie van rondreizende artiesten in het circus en theater. In 1971 begon hij samen met zijn vrouw Maria Van Vlasselaer te spelen onder de vlag van Circus Ricardo, twee seizoenen later omgedoopt tot Circus Ronaldo.
Het familiebedrijf groeide uit tot wereldwijd fenomeen, vooral toen de zonen Danny en David Ronaldo in de jaren 90 de fakkel overnamen. Johnny bleef ook op gevorderde leeftijd nog optreden in het jaarlijkse kerstcircus dat Circus Ronaldo brengt in zijn thuisstad Mechelen, waar Johnny in 2011 werd gehuldigd als ‘Verdienstelijk Mechelaar’.
Glitter en glamour Johnny Ronaldo, geboren in 1933, maakte pas op latere leeftijd zijn intrede in het circus. De financiële crisis van de jaren 30 en de Tweede Wereldoorlog hadden Volkstheater Van Den Berghe, het gezelschap van zijn opa, de das omgedaan. Johnny stortte zich als tiener op de muziek. Eerst country, later rock’n roll – muziekstijlen die hij ontdekte bij de Amerikanen.
Begin jaren 70 begonnen Johnny en Maria, aanvankelijk nog met zijn broer en oom, een nieuw rondreizend gezelschap. Het theater van zijn voorouders liet hij achterwege, in de plaats kwam een variétéspektakel met veel glitter en glamour, typisch voor de jaren 70.
‘Ik had wel een paard, maar heb nooit paardendressuur gedaan’, vertelde Jonny Ronaldo in een documentaire over het familiecircus. ‘Als cowboy was mijn paard mijn partner, zoals Jolly Jumper dat is voor Lucky Lucke.’ Johnny reed voor de show wat rondjes op zijn paard in de piste, maar focuste daarna op waar hij wél goed in was: ‘westernkunsten’ zoals schieten met een karabijn of pistool en zweepslagen. Zijn vrouw Maria danste in de shows op sabels.
Dry shooting Tien jaar na zijn afscheid in de piste vroeg Danny Ronaldo of zijn vader Johnny een comeback wou maken in de voorstelling Circenses, deze keer op een carrouselpaard. ‘Danny daagde me uit om iets te doen wat ik daarvoor nog nooit had gedaan, namelijk met twee pistolen tegelijk schieten in twee tegenovergestelde richtingen’, zei Johnny daarover in een interview met Circusmagazine.
‘Ik ben er heel trots op dat ik geen enkele keer miste en iedere keer raak schoot.’ Ook al trad hij later niet meer op, hij bleef wel oefenen. ‘Thuis kan ik moeilijk schieten met echte kogels, maar van een oude schutter heb ik dry shooting geleerd: met de vinger snel wijzen naar een doelwit om je richtingsgevoel te blijven trainen.’
Over zijn cowboystijl deden heel wat misverstanden de ronde, vertelde hij. ‘Stoere gasten vroegen me eens hoeveel mensen ik die dag al neer had geknald. Ik zei: “Geen enkele, maar de dag is nog niet om.” (lacht) Een andere keer vroeg een kind me of ik een vogel die in een boom zat kon neerschieten. Ik antwoordde dat ik dat wel degelijk kon, maar dat dit vogeltje net zoals het jongetje gewoon zou willen blijven leven.’
Een pacifist met een vuurwapen, zo omschreef hij zichzelf. Met een groot hart voor anderen, want in zijn woonplaats Muizen zette hij zich vijftig jaar lang in voor de Damiaanactie, die strijdt tegen lepra en tuberculose.
Terug naar de roots Het echte succes van Circus Ronaldo kwam er pas toen zoon Danny het roer omgooide. Hij wilde niet meer spelen voor kinderen waarvan de ouders het circus zagen als een babysit terwijl ze boodschappen gingen doen. Danny injecteerde het circus met commedia dell’arte, stilte en visuele elementen.
Johnny zag meteen de kansen ervan en bleef betrokken als voorzitter van de vzw achter Circus Ronaldo. ‘Zoals Danny wordt er in iedere generatie maar één iemand geboren’, zei hij aan Circusmagzine. ‘Zijn talent is echt uitzonderlijk. Hoe hij humor, tragiek en het macabere weet te combineren, is echt fantastisch.’
Volgens Johnny grijpt zijn zoon daarmee net terug naar de roots van de artiestenstamboom. ‘Danny zei me altijd: “Maar papa, je vertelt altijd maar over jouw voorouders en hoe zij commedia dell’arte mixten met circus. Waarom doen wij dat niet?” Danny heeft het dan opnieuw geprobeerd, en het was een schot in de roos. Tot vandaag vraag ik me daarom af: waarom ben ik niet eerder op dat idee gekomen?’
Nu naast Bill Kartoum en Harry Malter ook Johnny Ronaldo naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken, verdwijnt alweer een spraakmakend figuur die het Vlaamse circus groot maakte na de Tweede Wereldoorlog. De vijftigste verjaardag van zijn Circus Ronaldo, dat als corona het toelaat volgend jaar groot gevierd moet worden, heeft hij net niet gehaald.
|
|